اندر کرامات صدای آمریکا

من خوشحالم از این که صدای آمریکا بند کرده به میرحسین موسوی و تا کاملا لجن مالش نکند، دست بردار نیست. دیشب آقای جوانمردی مجری صدای آمریکا در برنامه ی تفسیر خبر، سعی داشت به مهمان برنامه القا کند که موسوی از حاکمیت "سهم خواهی" می کند. البته حرفش را به این شکل مطرح می کرد: "برخی از کارشناسان (!) معتقدند که با توجه به این که رهبری جنبش سبز به دنبال سهم خواهی از حکومت است...".

باور کنید من هم اولش مثل شما بودم و این "برخی از کارشناسان" را نمی شناختم. ولی اخیراً دارم باهاشان آشنا می شوم. اینها موجوداتی دوست داشتنی هستند که هر بار یک رسانه ی وابسته بخواهد ادعای بی طرفی بکند، حرفهای خودش را در دهان اینها می گذارد. و اینها هم چون اسم ندارند، هیچ وقت نمی آیند تکذیب کنند. خلاصه خیلی کار راه بنداز هستند. صداوسیمای میلی خودمان هم به طور مرتب ازشان بهره مند می شود.

اما خدمت سروران خودم یعنی "برخی از کارشناسان" عرض کنم که موسوی از انتخابات تا امروز تنها کاری که نکرده، سهم خواهی از حکومت بوده است. تا آنجا این وبلاگ نویس الاحقر به خاطر دارد، همان روزهای اول بعد از انتخابات که هنوز کار به بکش بکش نکشیده بود (البته گویا معلوم شده که کشتار مردم کار انگلیس فلان فلان شده بوده. من هم منظورم همین انگلیسی های بی شرف بی ناموس است که می آمدند در خیابانهای تگزاس... ببخشید تهران بنگ بنگ با خیال راحت مخالفان احمدی نژاد را بدون هیچ چشمداشتی برایش می کشتند) خلاصه همان روزهای اول موسوی آمد اعلام کرد که اگر مشکل من هستم، حاضرم کناره گیری کنم. به شرط این که شما یک بار دیگر انتخابات را برگزار کنید و من هم قول می دهم این بار کاندیدا نشوم تا شائبه ی قدرت طلبی من پیش نیاید. آیا شما به این کار می گویید سهم خواهی؟ آن وقت به ننه جون مهدی چی می گویید؟ لابد می گویید آقا ماشاالله.

از آن روز تا کنون هم هر چقدر برخی محافظه کاران حاکمیت به موسوی پیغام دادند که "تو هنوز هم فرزند همین نظامی، بیا صف خودت را از معترضین جدا کن و به آغوش خودمان بازگرد. یک سفره یی باز است بیا دور هم باشیم"، موسوی نه تنها نپذیرفته بلکه پس از دستگیری نزدیک ترین مشاورش (یعنی دکتر بهشتی) در بیانیه ی خود به طور تلویحی اعلام کرد که حتا آماده ی شهادت است. (کسانی را که آرزوی شهادت در راه نورانی انقلاب اسلامی را داشته اند، به چیزی کمتر از آن تهدید می کنید؟) آیا در شهر شما به این می گویند سهم خواهی؟ والا توی ده ما که به چیز دیگری می گفتند.

و خلاصه تمام بیانیه های موسوی را هم که مطالعه بفرمایید، می بینید از تنها چیزی که صحبت نکرده، سهم خواهی است. در همین بیانیه ی آخرش هم گفته: "مسأله ی مردم، این نیست که فلانی نباشد و فلانی باشد. بلکه مسأله مردم این است که به یک ملت بزرگ، بزرگی فروخته می شود". و حتا در حرکتی عجیب که برای یک رهبر سیاسی در تاریخ بی سابقه است، گفته: "مگر نمی خواهید که من نباشم و شما باشید؟ راهش احترام به حقوق مردم است". یعنی کارشناسان نامرئی و بی نام صدای امریکا، اینها را نمی دانند؟

آخر این زور ندارد که هم از بسیجی ها فحش بشنویم که آمریکایی هستیم، هم از صدای آمریکا بخوریم؟ خدایا! چرا کیهان و صدای آمریکا، دو تیغه ی یک قیچی هستند که ما را از دو جهت ظاهراً مخالف، قیچی می کنند؟ نه واقعا چرا؟!

یادم هست مهندس لطف الله میثمی (سردبیر ماهنامه ی چشم انداز ایران که تقریبا پنجاه سال سابقه ی مبارزه ی سیاسی آزادیخواهانه دارد) می گفت: "ضدتکامل در شکلهای ظاهرا متضاد خودش را نشان می دهد. اما فقط یک زمان است که همه ی این شکلهای ظاهراً مختلف، علیه یک دشمن مشترک با هم متحد می شوند. آن هم زمانی است که یک نفر استوار روی خط تکامل و حقیقت بایستد و استقامت کند".